ಪುಟ್ಟಕ್ಕನ ನವಿಲುಗರಿ

 

ಬೆಂಗಳೂರಿನ ನಮ್ಮ ಪುಟ್ಟಕ್ಕ ರಜೆಯ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜೀ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿಳಿದಳು, 

“ ಪಾಪೂಗೆ ಎಂತಹ ರಜೆ ಅಂದಿರಾ? “ 

“ ಈಗ ಪ್ರಿ ನರ್ಸರಿ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗ್ತಿದಾಳೆ ಕಣ್ರೀ..”

ಬಂದವಳೇ ಅತ್ತ ಇತ್ತ ತಿರುಗಾಡಿ ಬಂದಳು.  “ ಅಜ್ಜೀ.. ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ನವಿಲುಗರಿ ಸಿಕ್ಕಿತು.  “ ಎಂದಳು.

“ ಹೌದಾ,  ಇಟ್ಟುಕೋ.. ಬೆಳಗಾದ್ರೆ ನವಿಲು ಬರುತ್ತೆ ನೋಡು.  ಅಂಗಳಕ್ಕೂ ಬರುತ್ತೆ, ಆದ್ರೆ ತುಂಟಿ ಇದಾಳಲ್ಲ, “ ಬೌ ಬೌ “ ಅಂದು ಹಾರಿ ಹೋಗುವ ಹಾಗೆ ಮಾಡುತ್ತೆ..”

ಸಂಜೆಯಾಗುತ್ತಲೂ ನಾನೂ ಪುಟ್ಟಕ್ಕನೂ ನಾಗಬನದ ವರೇಗೆ ಹೋದೆವು,  ಜಂಬುನೇರಳೆ ಗಿಡದ ಸಮೀಪ ತುಂಬಾ ನವಿಲು ಗರಿಗಳು!  “ ಎಷ್ಟೊಂದು ನವಿಲುಗರಿಗಳು! “  ನವಿಲು ಗರಿ ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಚಲ್ಲಾಪಿಲ್ಲಿಯಾಗಿ ಬಿದ್ದಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯದಾಯಿತು.  ನವಿಲಿನ ಪ್ರಾಣಕ್ಕೇನಾದರೂ ಅಪಾಯವಾಯಿತೇ…

“ಗರಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ರೆ ನವಿಲಿಗೆ ಏನಾಗುತ್ತೆ ಅಜ್ಜೀ? “

“ ಏನೂ ಆಗೂದಿಲ್ಲ, ಹೊಸಾ ಗರಿ ಬರುತ್ತೆ ಅಷ್ಟೇ..”

ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಪುಟ್ಟಿಯ ಅಜ್ಜನಿಗೂ ವಿಚಾರ ತಿಳಿಯಿತು.  

“ಎಲ್ಲಿದೆ ನವಿಲು ಗರಿ..  “ ಅನ್ನುತ್ತ  ನವಿಲುಗರಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ ತಂದರು.  “ ದಿನವೆಷ್ಟಾಯ್ತೋ ಈ ಗರಿಗಳಿಗೆ?  ತುಂಬ ಮಣ್ಣು ಮೆತ್ತಿ ಕೊಂಡಿದೆ,  ಚೆನ್ನಾಗಿ ತೊಳೆಯಬೇಕು.”

“ ಗರಿಗಳನ್ನು ಇಟ್ಕೊಂಡು ಏನ್ಮಾಡೂದು?”

“ನಿನಗ್ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಸುಮ್ನಿರು,  ನವಿಲುಗರಿ ಐಶ್ವರ್ಯದ ಸಂಕೇತ ಗೊತ್ತಾ..”

ಅಹ!  ಜಯ್ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣಾ…